Bobby-dear – Lenny van Gessel
Bobby-dear is een roman gebaseerd op brieven die Leny en haar man Bob elkaar schreven in de Tweede Wereldoorlog. Een historisch verhaal over hoe sterk liefde is, ook in tijden van oorlog.
Het is 1937 wanneer de jonge Bob en Leny elkaar ontmoeten in Stadion Feijenoord in Rotterdam. De ontmoeting maakt bij hen beiden van alles los, maar hun prille liefde is niet opgewassen tegen de obstakels waar zij op dat moment mee te maken krijgen. Ze verliezen elkaar uit het oog, maar op een middag in 1941 komen Bob en Leny elkaar bij toeval weer tegen. Vanaf dat moment is het ‘aan’. Ze kunnen elkaar niet zo veel zien als ze willen, dus schrijven ze elkaar vrijwel dagelijks een brief. Deze brieven vormen het fundament van de roman Bobby-dear, een verhaal over hoe liefde zijn weg vindt tussen alle verschrikkingen van de Tweede Wereldoorlog door.
Bobby-dear is een roman, gebaseerd op ware gebeurtenissen. Lenny kreeg van haar oma de brieven die zij en haar man Bob elkaar schreven in de Tweede Wereldoorlog. Na het overlijden van de oma van Lenny, werd er nog veel meer materiaal gevonden. Daar moet ik iets mee, dacht Lenny. Het leidde tot de roman Bobby-dear.
Over de auteur
Lenny van Gessel (1981) woont met haar partner en hun twee kinderen in Utrecht. Ze heeft Latijns-Amerika studies gestudeerd aan de Universiteit Utrecht en is als docent Spaans dagelijks met taal bezig. Bobby-dear is haar eerste roman. Meer over Lenny vind je hier.
Auteur: Lenny van Gessel
ISBN: 978 90 831189 70
Extra informatie
| Bindwijze | Paperback |
|---|---|
| Druk | 1 |
| Verschijning | april 2025 |
| Aantal pagina's | 316 |
| ISBN | 978 90 831189 70 |
Inge –
Fantastisch boek! Ik heb het in een ruk uitgelezen!
Mirjam (geverifieerde eigenaar) –
Lenny van Gessel kwam na de dood van haar oma in het bezit van een hele stapel brieven. Het is een complete briefwisseling tussen haar opa Bob en oma Leny. Lenny gebruikt de brieven als basis voor een roman: Bobby-dear.
Bob en Leny ontmoetten elkaar in 1937 en al snel kregen ze diepere gevoelens. Maar door omstandigheden verbreken ze hun relatie. Dan breekt de Tweede Wereldoorlog uit en in 1941 zien ze elkaar weer. Vanaf dan laten ze niets en niemand meer tussen hun beide komen. Omdat ze niet vaak kunnen afspreken, besluiten ze om elkaar brieven te schrijven. Dit is hun verhaal.
Het boek begint met een voorwoord van Lenny, waarin ze vertelt hoe ze op het idee is gekomen om dit verhaal van haar opa en oma te vertellen. Het is fijn dat ze dit niet heeft bewaard tot het einde, want daardoor kun je je als lezer ook een beetje voorbereiden op wat er gaat komen. Het is namelijk een roman waarin de vele brieven niet alleen de basis vormen voor het verhaal, maar er ook onderdeel van zijn. Ik vond de brieven fijn om te lezen, ik voelde hun liefde maar het gaf ook een uniek inkijkje van het dagelijks leven in de Tweede Wereldoorlog.
Het verhaal is opgedeeld in twee delen: het eerste vertelt over Bob en Leny, en het tweede gaat over Lenny zelf. Door deze bijzondere opbouw is het verhaal nog specialer geworden, want zelfs na de dood van haar opa en oma is verhaal nog niet af, Lenny voegde er nog wat hoofdstukken aan toe. Erg bijzonder om te lezen!
Wat is het een prachtige roman geworden, de brieven en hoe Lenny dit heeft vormgegeven, maken het een liefdevol eerbetoon aan Bob en Leny.
Claudia Cuypers (geverifieerde eigenaar) –
Bobby-Dear is een roman die je meeneemt naar ‘de gewone mens’ in oorlogstijd. De brieven van Bob en Leny geven een inkijkje in hun leven, en hoe zich dat ontwikkelt gedurende de oorlogsjaren – terwijl hun liefde voor elkaar een belangrijk onderwerp blijft.
Je volgt hoe de oorlog voor hen op een bepaalde manier normaliseert. Ze zijn flexibel in allerlei veranderende omstandigheden, niet zonder emotie, maar wel met een soort onverzettelijkheid. Ik vond dit een hoopvol universeel beeld van de veerkracht van mensen in crisissituaties.
Daarnaast vormen de brieven een fijn psychologisch samenspel, waarbij Bob wat somber en pessimistisch van aard is, en Leny hem steeds met dapperheid en een bepaalde bravoure tegemoet treedt, waar hij weer moed uit put. Juist door hoe anders ze zijn, kunnen ze elkaar heel mooi bijstaan.
In hun toch prille relatie is ook de openhartigheid naar elkaar toe verfrissend. Ik moest hardop lachen om de strenge wijze waarop Leny Bob aanspreekt op zijn kleding, en hoe kwetsbaar en meegaand Bob daar op reageert. En ook de terugkerende overpeinzingen over de morele juistheid van hun intimiteit geven een mooi tijdsbeeld van de heersende normen.
Lenny heeft het verhaal naadloos bij de brieven geschreven, de verhalende gedeeltes en de brieven van Bob en Leny vallen als een puzzel in elkaar, het klopt – dit is voor je gevoel precies hoe het moet zijn geweest.
Ook vind ik de afsluiter erg fijn; de persoonlijke verhalen rond Bob en Leny als opa en oma van Lenny geven het geheel wat lucht, dienen als een soort bespiegeling en geven hier en daar wat meer context. Zoals je na het lezen van een goed boek graag met iemand erover wil praten, zo fungeren die laatste hoofdstukken nu alsof je het er even over kunt hebben met de auteur.
Tijdens en na het lezen van Bobby-Dear leefde ik echt even ‘met Bob en Leny’.
Mila van Egmond –
Dit boek leest als een trein. Toen ik na Bobby-dear aan een ander boek begon, miste ik de nabijheid die ik voelde met Bob en Leny, de hoofdpersonen van Bobby-dear. Hoe goed ik me kon inleven in hun verliefdheid, zorgen, angst en hoop. Het verhaal ontroerde me, liet me glimlachen en het bewijst dat liefde altijd sterker is dan haat.
Carla Mangelsdorff –
Lieve Lenny, ik heb het boek met bewondering gelezen en ben er wel van onder de indruk. Zo knap hoe je dat hebt geschreven en verwoord. En omdat ik jou opa en oma heb gekend is het nog interessanter om te lezen hoe triest eigenlijk hun jonge jaren ze door de oorlog hebben doorstaan. Zo knap dat die twee door brieven elkaar hebben ondersteund. Ik herken ook diverse plaatsen waar jij over schrijft.Ik ging de Vlasakkerstraat opzoeken op Google en in gedachten er een voorstelling van gemaakt. Nou bizar, toen ik op google maps die straat zag en de huizen , was het precies mijn voorstelling. !!!
Maar je zal nu wel aan het uitrusten zijn, na al die tijd die je er aan hebt besteed.
Je bent een kanjer en je hebt een flinke doorzettingsvermogen.!!!
Wie weet komt er ook nog weleens een ander boek van jou, want je hebt de smaak te pakken. Misschien reisverhalen van jou van vroeger???
En oh ja, heb je ook nog gefiets dat hele eind. …
Ik heb nog nooit zo snel een boek gelezen trouwens. Liefs Carla
Joke –
Prachtig boek . Realistisch en makkelijk te lezen . Als je van historie houdt en mooie waargebeurde verhalen, dan is dit aan te raden!
Gerrie de Bondt –
Wat was ik blij dat ik hoorde dat Lenny dit boek had geschreven. Te meer omdat ik jarenlang (25jr) bij Leny en Bob als hulp ben geweest. Wist van het bestaan van de brieven en veel verhalen over de oorlog gehoord van hun. Maar hoe Lenny hier zo mooie roman over heeft weten te schrijven. Echt heel mooi. Je wordt helemaal meegenomen in hun relatie in de oorlog. In 1 woord een “aanrader’
Thea Goosen –
Heel makkelijk leesbaar boek wat ik in een ruk door uitgelezen heb.
Het boek geeft de tijdsgeest goed weer tijdens de oorlogsjaren . Je wordt meegenomen in een ontluikende liefde in deze verwarrende tijd. Mooi respectvol geschreven aan de hand van vele brieven die het liefdeskoppel, Lenny haar opa en oma, aan elkaar schreven.